KRĘGOZMYK – leczenie i fizjoterapia

Kręgosłup to filar naszego ciała. W prawidłowo zbudowanym kręgosłupie kręgi położone są jeden nad drugim. Czasami dochodzi zaburzenia tej budowy na skutek urazów, wad wrodzonych czy zmian zwyrodnieniowych – może dochodzić so powstawania kręgozmyku.

Kręgozmyk (spondylolysthesis) to obustronna spondyloliza (boczne przerwanie łuku kręgu). Dochodzi do przesunięcia się kręgu ku przodowi (lub tyłowi) w stosunku do kręgu położonego poniżej. Skutkiem takiej sytuacji jest utrata stabilności kręgosłupa („naruszenie konstrukcji filaru”). Dotyczy przede wszystkim odcinka lędźwiowego. Rozróżnia się następujące stopnie zaawansowania:

• Stadium 0 – normalne położenie
• Stadium I – ześlizgnięcie kręgu <33% (pierwsza 1/3)
• Stadium II – ześlizgnięcie się w drugiej 1/3
• Stadium III – ześlizgnięcie się w ostatniej 1/3
• Stadium IV – całkowite ześlizgnięcie kręgu (czasami z towarzyszącą krzywizną tylną dotkniętego kręgu)

Objawem kręgozmyku jest przede wszystkim ból. Ból ten pojawia się najczęściej w sposób stopniowy. Jego nasilenie zależy od stopnia obciążenia: np. długotrwałe siedzenie/stanie, ustępowanie podczas leżenia. Przy przodozmyku ból i ograniczenie pojawia się podczas ruchu zgięcia, przy tyłozmyku ból i ograniczenie zaobserwować można podczas ruchu wyprostu. Pogorszeniu ulega także aktywność pacjenta. Mogą pojawiać się objawy neurologiczne (niedowłady, zaburzenia czucia, zaniki odruchów, osłabienie siły mięśniowej). Dodatkowo, kręgozmyk może być przyczyną powstawania stenozy ośrodkowej (zwężenie kanału kręgowego).

Leczenie kręgozmyku opiera się na działaniu zachowawczym. Stosuje się głównie zabiegi terapii manualnej (techniki tkanek miękkich, wisceralne, mobilizacje stawowe) oraz ćwiczenia poprawiające stabilizacje mięśniowe. Interwencja chirurgiczna konieczna jest w sytuacji, gdy dolegliwości nasilają się. Polega na stabilizacji patologicznych segmentów. Wadą takiego rozwiązania jest pogłębianie niestabilności i przeciążenia na segmentach powyżej i poniżej stabilizacji.