• +48 507 851 244 lub SMS
  • ul. rtm. Witolda Pileckiego 69/25 - Warszawa / Ursynów

Choroba Scheuermana

Choroba Scheuermana to schorzenie należące do grupy jałowych martwic kości. Jałowe martwice kości charakteryzują się obumieraniem tkanki kostnej i chrzęstnej, gdzie na proces nie ma wpływu zakażenie drobnoustrojami. Początkowo tkanka kostna w obrębie martwicy ulega resorpcji, następnie zostaje odbudowana. Niestety, na skutek obciążeń i działania sił zewnętrznych kość może ulegać deformacji.

Choroba Scheuermana rozpoczyna się w wieku młodzieńczym. Dotyczy piersiowego odcinka kręgosłupa. Charakterystyczne dla występowania choroby Scheuermana są guzki Schmorla, czyli wpuklenia się krążków międzykręgowych dotrzonowo (na skutek pęknięć w płytkach granicznych trzonów). Guzki Schmorla widoczne są w obrazie RTG. W stopniowy sposób dochodzi do przebudowania struktur w trzonach kręgów i przybierania przez trzony klinowatego kształtu. Dochodzi do pogłębiania kifozy piersiowej. W rezultacie choroby dochodzi do zaburzenia ukrwienia krążka międzykręgowego i jego zwężania. Choroba Scheuermana ustępuje wraz z zatrzymaniem wzrostu, w wieku ok. 20 lat.

Objawami choroby Scheuermana są:

  • Pogłębiona kifoza
  • Ból
  • Uczucie zmęczenia pleców
  • Zmniejszenie ruchomości w obrębie zajętych chorobowo segmentów kręgosłupa

W fazie trwania choroby pomimo nieznacznych dolegliwości, należy podjąć działania prewencyjne. Pacjenci powinni unikać przeciążeń i ciężkich aktywności sportowych oraz sportów wymagających skakania.

W momencie pojawienia się dolegliwości (po potwierdzeniu choroby za pomocą badań obrazowych), stosuje się zabiegi z terapii manualnej – głównie mobilizacje stawowe i techniki tkanek miękkich, stretching przykurczonych grup mięśniowych oraz stabilizację tułowia.

W okresie 5 – 10 lat po zatrzymaniu wzrostu, dolegliwości ustępują. Należy pamiętać jednak, że trwałe zmiany strukturalne powstałe na skutek choroby, mogą być przyczyną problemów z kręgosłupem w przyszłości. Powyżej i poniżej miejsca zmienionego chorobowo, dochodzi do hipermobliności segmentów ruchowych. Bardzo ważna jest odpowiednia profilaktyka, by zapobiegać przeciążeniom.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *